جوان ترین بازیکن لیگ دسته یک بسکتبال با ویلچر؛

آرزویم پوشیدن پیراهن تیم ملی است

می خواهم یک وکیل بسکتبالیست شوم!

مجتبی کمالی، بازیکن شیرازی تیم بسکتبال با ویلچر پگاه فارس، به عنوان کم سن و سال ترین بازیکن لیگ دسته یک و پدیده این مسابقات نیز شناخته شده است.

مجتبی 15 سال سن دارد و از 11 سالگی فعالیتش را در رشته بسکتبال با ویلچر آغاز کرد و داستان آشنا شدنش با بسکتبال را اینگونه نقل می کند: آشنایی من با رشته بسکتبال با ویلچر خیلی تصادفی بود و از طریق یک دوست دارای معلولیت که در خیابان به کمک من آمده بود، اتفاق افتاد.

وی ادامه می دهد : پس از آن فعالیتم در رشته بسکتبال با ویلچر را در باشگاه پگاه فارس پیگیری کردم و با تشویق آقای عباس عباسی، سرپرست تیم پگاه ،هر روز بیش از پیش به این رشته علاقه مند می شدم و از همین جا از ایشان و مربیانم آقایان قربانلو و عجم نوازی که برای من خیلی زحمت کشیدند تشکر می کنم.

جوان ترین بازیکن لیگ به گفته مسئولین انجمن بسیار مستعد و نیز دارای اطلاعات بسیار کامل از مسابقات رشته بسکتبال در دنیاست و در مورد علاقه اش به این رشته می گوید: من همیشه اخبار رشته بسکتبال در دنیا را پیگیری می کنم ، به خصوص مسابقات NBA و سعی کردم همیشه اطلاعاتم را در زمینه رشته ورزشی ام به روز کنم.

مجتبی تجربه حضور درتمرینات رشته بسکتبال افراد غیر معلول را دارد و در این خصوص گفت: من در تمرینات بسکتبال افراد غیر معلول هم شرکت کردم و حتی تا مرحله دعوت به تیم ملی هم پیش رفتم که به دلیل شرایط فیزیکی خط خوردم اما خوشحالم که در رشته بسکتبال با ویلچر فعالیت می کنم و تا کنون دو بار به اردوهای تیم ملی دعوت شدم.

پدیده لیگ برتر از آرزوهایش می گوید: تیم پگاه فارس با کسب عنوان نایب قهرمانی لیگ دسته یک، موفق شد به مسابقات لیگ برتر سال آینده صعود کند و من تمام تلاشم را می کنم تا در مسابقات سال آینده حضور شایسته ای داشته باشم و به اردوهای تیم ملی دعوت شوم و آرزویم پوشیدن پیراهن تیم ملی است.

مجتبی در حال حاضر در سال اول مقطع متوسطه رشته انسانی تحصیل می کند و دوست دارد در آینده رشته وکالت را در دانشگاه دنبال کند و همان طور که تمریناتش را با جدیت دنبال می کند، در زمینه تحصیل هم جدیت به خرج داده و ترم گذشته را با معدل 19 به پایان برده است.

بازیکن جوان لیگ دسته یک، درس و تمرینات روزانه را در کنار هم دنبال می کند و از شرایطش ابراز رضایت دارد: روزانه بین دو تا سه ساعت تمرین می کنم و در این خصوص اول از همه علاقه خودم و بعد حمایت های خانواده ام باعث شده تا هیچ وقت انگیزه ام را از دست ندهم، و سختی های رفت و آمد به محل تمرین اذیتم نکند، در زمینه تحصیل هم اولیای مدرسه و معلمان ودوستانم  همیشه در کنارم بودند و با تشویق هایشان به من روحیه داده اند