پشت پرده تشخیص معلولیت ذهنی ورزشکاران پارالمپیکی

در بعضی از ورزش‌های پارالمپیک معلولیت ورزشکار قابل تمیز است. برای مثال کسانی که روی ویلچر هستند اما از سویی معلولیت ذهنی به آسانی قابل تشخیص نیست و برای تایید یک ورزشکار با معلولیت ذهنی اغلب کار سخت تری است.

ورزشکاران با معلولیت ذهنی برای اولین بار در المپیک 1996 آتلانتا در پارالمپیک شرکت کردند و 4 سال بعد در سیدنی نیز این اتفاق رخ داد با این حال وقتی که مشخص شد 10 نفر از 12 بسکتبالیست اسپانیا در الپیک سیدنی سالم بودند و هیچ معلولیت ذهنی نداشتند یک رسوایی رخ داد.

آنها همچنین بیرون از زمین بستکبال سعی در فریب اذهان عمومی داشتند وقتی که با حرکات عجیب سعی در نشان دادن معلولیت خود بودند و در نهایت نیز با تشخص شدن تحقیقات مدال طلا از آنها پس گرفته شد.بعد از این اتفاق کمیته بین المللی پارالمپیک (IPC) اعلام کرد تا زمانی که یک روش قابل اعتماد برای تشخیص معلولیت ذهنی افراد مشخص نشود هیچ ورزشکار با این نوع معلولیت نمی‌تواند در پارالمپیک شرکت کند.

تا اینکه در سال 2009 یک تیمی از متخصصان برای تشخیص معلولیت ذهنی مورد تایید قرار گرفتند و به افراد با این معلولیت اجازه داده شد تا در پارالمپیک لندن 2012 شرکت کنند بنابر تصمیمات اتخاذ شده این افراد در رشته‌های دومیدانی، شنا و پینگ پنگ می‌توانند به رقابت بپردازند.بنا بر تعریف سازمان بهداشت جهانی WHO معلولیت ذهنی افراد شامل: IQ کمتر از 75، ناتوانی در عملکرد‌های سازگاری برای مثال مهارتهای اجتماعی – خانگی و ارتباطی.معلولیت باید قبل از 18 سالگی رخ داده باشد.ورزشکارانی که بنا بر نتایج این تست، معلول شناخته شوند باید با مراجعه به روانپزشکان مجوز نهایی دریافت کنند.

منبع : ایسنا