نمایشگاه عکس هادی شعبانی به نفع هنرمندان مبتلا به بیماری های خاص

بزرگترین نعمت خداوند سلامتی است و تا آن را از دست ندهیم متوجه ارزش و اهمیت آن نخواهیم شد.و از زیباترین ارزش های انسانی کوشیدن در جهت ارتقا سلامتی و آرامش همنوعان است.
 
هادی شعبانی متولد۱۳۶۱ در تهران، فارغ التحصیل رشته سینما از دانشگاه هنر و هنرآموخته عکاسی در فرانسه، نقاش و مجسمه ساز، بینیانگذار آموزش آکادمیک عکاسی به نابینایان و معلولین جسمی حرکتی،مدرس هنر به کودکان مناطق محروم کشور، مدرس عکاسی و سینما، نخستین بار نیست که اقدام به برگزاری یک نمایشگاه هنری خیریه نموده است،او طی ده ساله گذشته در بیش از ده نمایشگاه گروهی و یا انفرادی خیریه نقاشی، مجسمه و عکس در ایران و سایر کشور ها ازجمله فرانسه و برگزاری بیش از ۱۰۰ ورکشاپ آموزشی خیریه را در پرونده حرفه ای خود دارد.

بخشی از مصاحبه آقای شعبانی را در ذیل بخوانید:

این حرکت فرهنگی در خانواده ما مرسوم است، مادرم از نویسنده های فعال معاصر اغلب آثار خود را به نفع کودکان محروم به فروش رسانده اند، پدرم نیز عکاس بوده اند و وقت زیادی از زندگی خود را صرف امور خیریه کرده اند و میکنند. مشوق اصلی من در این حرکت فرهنگی همچون گذشته خانواده ام بود،نزدیک به ده سال است که نیمی از روزهای هفته من وقف کودکان محروم کشور است.

به اعتقاد من، من کاری نا مرسوم یا بزرگ و یا عجیب نکرده ام، این رسالت هر انسانی است که در راستای تداوم انسانیت و سلامت هم نوع گام بردارد و این کمترین کاریست که از دست من در این شرایط بر می آمد.کما اینکه دوستان بسیار خوبم در شرایط نفسگیر زندگی همواره به کمک و همراهی من شتافته اند، من تنها به وظیفه انسانی خود عمل مینمایم، و "این لطف خداوند بزرگ است که هنر در زندگی من وسیله نجات انسان ها" شده است.

این نمایشگاه عکس به نفع هنرمندان مبتلا به بیماری های خاص از ۴ الی ۱۱ دی ماه سال جاری در گالری خانه عکاسان جوان برگزار خواهد شد، قیمت فروش کارها را آنقدر پایین گرفته ام تا هر عزیزی در روز افتتاحیه بتواند یک تابلو از عکس های من را به خانه برد. من بهترین دوست خودم که یک هنرمند معتبر بین المللی است را در اثر سرطان از دست داده ام،و در ماه های اخیر شاهد از دست رفتن چندین هنرمند عزیز کشورم در اثر این بیماری بوده ام. درخواست من از اعضای فعال خانواده هنر این است که این حرکت فرهنگی را تداوم بخشند،تا اهمیت این موضوع را در کشور نهادینه شود.

مدتی است که روزگار ناجوانمردانه دوستان هنرمند من را با بیماری های سخت از من گرفته است، و این هیچ بعید نیست که من و ما قربانیان بعدی این بیماری ها باشیم،متاسفانه در کشور ما هیچ حمایتی از هنرمندان بیمار نمیشود و هیچ تشکل و نهادی برای پیگیری امور درمانی هنرمندان وجود ندارد،در سالهای اخیر هنرمندان بسیار ارزشمندی را بر اثر این بیماری از دست داده ایم، هدف از برگزاری این نمایشگاه تاکید بر اهمیت این موضوع است، "من از تمام اعضای خانواده هنر دعوت می نمایم تا با حضور خود در این حرکت فرهنگی صدای هنرمندان مبتلا به بیماری های سخت و خاص را به گوش مسولین برسانند".

موضوع کارها با محتوای اجتماعی و سیاه و سفید است. هنرمند چیزی برای خود نمیخواهد و هرچه می آفریند برای دیگران است. هنرمندان در اوج سلامت جسمانی هم زندگی خود را به سختی میگذرانند، چه برسد به روزهای بیماری با هزینه های کمرشکن درمان،و چنانچه دچار بیماری سختی شوند نبایست سرنوشتی همچون عزیزان از دست رفته برای آنها رقم بخورد.

این هرگز زیبا نیست که ان هنگام که یک هنرمند سلامتی خود را از دست میدهد او را فراموش کنیم. و این اتفاق خوبی نیست که نامِ یک هنرمند در زمان پس از مرگ او بر سر زبان ها بیافتد، و بزرگداشت ها و مراسم هایی گوناگون برای او برگزار شود، ما تا زنده ایم به توجه و حمایت نیاز داریم تا با انرژی و اعتماد بیشتر در راستای فرهنگ و هنر بکوشیم.

آرزو دارم که مخاطبین هر رشته از هنر ها در هر سبک و محتوایی در کنار استفاده از آثار هنری،قدر هنرمندان کشور را که هدفی جز تامین نیازهای معنوی مخاطبین خود ندارند، بدانند این نمایشگاه از روز ۴ تا ۱۱ دی ماه سال جاری در نگارخانه،خانه عکاسانِ جوان، به نفع هنرمندان مبتلا به بیماری های خاص دایر خواهد بود.

منبع: کانون معلولان محله