بانوی نابینایی که مسئول اولین و تنها کتابخانه نابینایان استان قم است
کتابخانه آیت‌الله خامنه‌ای استان قم چند سال پیش میزبان نابینایی شد که با وجود معلولیت خود با تمام وجود به احیای کتابخانه نابینایان پرداخت و این گونه اولین کتابخانه نابینایان استان قم متولد شد.
سایت زنان قم نوشت: روابط عمومی بالایی که داشت در جا میخکوبم کرده بود، کمی جا خورده بودم اما دیدن آن همه اشتیاق در نگاه پرشور کسی که سالهاست دنیا را تاریک نگریسته است برایم خوشایند است این درحالی است که امید در تمام کلماتش موج می زند و سپاسگذاری بی حد و حصر از خداوند متعال هر انسانی را به فکر فرو می برد، از امکانات سخن می گوید و اینکه نیروی جوانی موهبتی است که نباید بیهوده سپری شود و در می مانم در این همه شوق و اشتیاق از معلولی که سالهاست با دیدن دنیا وداع کرده است.
خبرنگار ما به سراغ خانم طیبه عبدلی بانوی روشندلی که مسئول تنها کتابخانه نابینایان در استان قم است، رفته و پای صحبت های دلنشین او نشسته است:
* لطفا خودتان رامعرفی کنید؟
من طیبه عبدلی متولد سال 1356 در استان قم و کارشناس ارشد ادبیات هستم و هم اکنون افتخار مسئولیت اولین و تنها کتابخانه نابینایان استان قم را دارم.
* خانم عبدلی فرمودید که کارشناسی ارشد دارید، آیا درس خواندن برای یک نابینا سخت نیست؟
هرکاری سختی دارد حتی برای کسانی که نابینا نیستند و از نعمت بینایی برخوردارند ممکن است درس خواندن مشکل به نظر برسد، خوب این مشکلات برای ما نابینایان به خصوص زمانی که من درس می خواندم به دلیل امکانات محدودی که وجود داشت به مراتب سخت تر بود اما به لطف خدا توانستم در این راه با کمک خانواده ام به موفقیت برسم، البته زمانی که قرار بود در کنکور سراسری شرکت کنم به دلیل نبود منابعی به خط بریل و یا گویا نتوانستم موفق شوم اما نهایتا با مشاوره دوستان دانشگاه آزاد را انتخاب کردم و در این دانشگاه ادامه تحصیل دادم.
* دوران دانشگاه را چگونه سپری کردید؟
خوب دوران کاردانی و کارشناسی ام را بسیار دوست دارم به دلیل داشتن دوستانی که مرا بسیار یاری کردند. اما به دلیل نبود منابع باز هم به مشکل برمی خوردم یعنی مجبور بودم صحبت های استاد را در کلاس ضبط کنم و همین منبع من برای امتحان بود البته گاهی دوستانم لطف می کردند و برخی منابع را برایم می خواندند تا ضبط کنم اما متاسفانه این منابع معمولا دیر به دستم می رسید و تقریبا بی فایده بود اما به فضل الهی توانستم این دوران را به اتمام برسانم.
اما در دوره ارشد مشکلاتم بسیار بیشتر بود به دلیل اینکه مجبور بودم به اراک رفت و آمد کنم و همین موضوع معضلی بزرگی بود. البته به دلیل اینکه یکی از دوستان نابینایم نیز با من همراه بود کمی دلگرم بودم اما خوب شرایط همیشه مطلوب نیست و همیشه دوستان خوب سر راه آدم قرار نمی گیرند. دوستانی که در دوره های قبل داشتم و زحمات زیادی برای من می کشیدند را در دوره ارشد نیافتم و خوب این موضوع برایم مشکلاتی را در بر داشت، کمک کردن به معلولان اگرچه برای بسیاری از افراد خوشایند است اما همیشه این افراد در دسترس نیستند.
* خانم عبدلی چگونه وارد این شغل شدید؟
وقتی من وارد این مجموعه شدم کتابخانه مجزایی برای نابینایان در سطح استان قم وجود نداشت بنابراین تصمیم گرفتم به هر صورتی که شده کتاب های بریلی که به صورت پراکنده در کتابخانه ها موجود بود را جمع آوری کرده و تجمیع کنم. البته ناگفته نماند در این راه برادرم که ایشان نیز کم بینا هستند کمک زیادی به من کردند.
* به نظر شما نابینایان در زمینه اشتغال با چه مشکلاتی روبه رو هستند؟
بچه های نابینا اکثرا باوجود مشکلات فراوان، تحصیل کرده هستند اما کم لطفی زیادی در حقشان صورت می پذیرد درحالیکه نابینایان به دلیل معلولیت خود معمولا از فن بیان بسیار بالایی برخوردارند و می توانند در این زمینه مشغول شوند اما حتی در شغل های اپراتوری هم دوستان کم لطفی کرده و ترجیح می دهند از افراد بینا استفاده کنند به همین دلیل نابینایان با مشکلات فراوانی روبه رو هستند و بسیاری از آنان به انزوا کشیده می شود.
* کتابخانه نابینایان چه فرقی با کتابخانه معمولی دارد و آیا استقبال خوبی از آن می شود؟
خوب ما هم کتابهای به خط بریل داریم و هم کتابهای گویا که به صورت کاست و یا سی دی در مجموعه وجود دارد که به طبع به دلیل فقرفرهنگی که در این قشر معلول موج می زند استقبال خوبی از طرف نابینایان داشته ایم.
ما کتابهای معمولی را توسط تایپیست ها به صورت فایل ورد در می آوریم و سپس آنرا به خط بریل تبدیل می کنیم و بعد توسط پرینترهای مخصوص آنها را به صورت کتاب های بریل در کتابخانه قرار می دهیم.
* آیا نهاد و یا سازمانی در این زمینه به شما کمک کرده است؟
نه هیچ نهاد و سازمانی به ما کمک نمی کند، حتی سرانه کتابی که به کتابخانه های معمولی تعلق میگیرد را به ما نمی دهند و ما مجبوریم تمامی کتابها را خودمان تولید کنیم و خوب این کار کمی سخت و زمان بر است و نیازهای نابینایان عزیز را برطرف نمی کند.خود من بیشتر دوست دارم در زمینه کودکان فعالیت کنم و کتابهای داستانی کودکان را بریل و گویا کنم حتی کتابهایی داریم که برای اولین بار عکس های آن رانیز برجسته کردیم تا بچه های نابینا بتوانند اشکال را نیز لمس کرده و حس کنند اما به دلیل حمایت هایی که صورت نمی گیرد همیشه در مضیقه هستیم.
* آیا می توانید از افراد داوطلب در این زمینه استفاده کنید؟
بله حتما، همین جا از تمامی کسانی که می توانند به صورت داوطلبانه به ما کمک کنند درخواست همکاری می کنم به دلیل اینکه برخی کارها فقط از عهده افراد بینا برمی آید و ما نمی توانیم آنرا انجام دهیم و یا کند انجام می دهیم روند تولید کتابهای گویا و بریل بسیار کند است. اما اگر کسانی باشند که فایل ورد کتاب ها را دراختیار ما بگذارند و یا با صدای خود کتاب گویا تولید کنند بسیار استقبال می کنیم.
* خوب این افراد داوطلب باید چگونه به شما دسترسی پیدا کنند؟
آدرس ما خیابان ساحلی جنب سازمان ثبت احوال کتابخانه آیت الله خامنه ای بخش نابینایان است و از ساعت 8 تا 14 بعداز ظهر در خدمت دوستان هستیم.
* یک خاطره خوب...
یادم هست اولین باری که سرکلاس دانشگاه قرار گرفتم با برخوردهای نامناسب استادان کمی دچار یاس و ناامیدی شدم تااینکه کلاس زبان فرا رسید و استادی که در ذهنم حک شد. این استاد با دیدن من برخورد مناسبی با من کرد و از دو تن از بچه های کلاس خواست که کنار من بنشینند و مرا در خواندن درس یاری کنند. آن دونفر دوستان صمیمی من شدند و یار و یاور دوران دانشجویی ام اما خاطره آن استاد و مهربانیش هیچگاه از ذهنم پاک نمی شود.
* آیا طیبه عبدلی خاطره بدی هم دارد؟
بعداز کمی تامل می گوید: خاطره بد که گفتن ندارد اما خوب می گویم تا دیگر کسی ناخواسته دیگران را نرنجاند. یادم هست روزی بچه ها را برای بازدید به اینجا آورده بودند همراه آنها یکی از اساتیدوروسای دانشگاه نیز حضور داشت، وی وقتی مرا دید مرا با واژه کور خطاب کرد، با شنیدن طرز صحبت او کمی ناراحت شدم اما به روی خود نیاوردم چراکه یک فرهنگی تحصیل کرده نباید از این واژه استفاده کند و اینرا هم بدانید همه نابینایان از واژه کور بدشان می آید اما شاید به روی خودشان نیاورند.
منبع: فارس