دستانی گویا در سکوتی سرشار از کلام

تهران- سی‏ام سپتامبر، روز جهانی ناشنوایان است؛ هنگامه ای ارزشمند تا همگان از دغدغه ها و سکوت سرشار از کلام ناشنوایان آگاهی یابند و برای برقراری ارتباطی نزدیک با آنها تلاش کنند.

ناشنوایی از دست دادن کامل ظرفیت شنوایی است و کم شدن آن را کم شنوایی می گویند به بیان دیگر این اختلال می تواند نسبت به تمام نوت های صدا باشد یا به صداهای معینی محدود شود. اندازه گیری حد شنوایی نیازمند مطالعه ی این اختلال ها با دستگاهایی به نام «ادیومتری» است.

ناشنوایی به 2 صورت مادرزادی و اکتسابی است. ناشنوایی مادرزادی به دلیل ناهنجاری های وخیم گوش میانی یا داخلی اتفاق می افتد که برگشت پذیر نیست.

ناشنوایی اکتسابی نیز 2 نوع انتقالی و درکی را در برمی گیرد، ناشنوایی انتقالی به دلیل های مختلف از جمله پیشرفت و فرآیند التهابی حاد و مزمن گوش میانی، ضایعه ی پرده گوش، سوراخ شدن آن، التهاب و سیکاتریس پس از شنیدن صدای شدید و مسدود شدن مجرای استاش اتفاق می افتد و ناشنوایی درکی به دلیل شکستگی، عفونت، تیفوس، مالاریا، گریپ، مسمومیت مزمن با الکل، کنین، آسپرین، استرپتومایسن و مسایل عروقی و سفت شدن شریان های گوش داخلی پیش می آید.

در ناشنوایی حرفه ای، بیمار مدام در برابر صداهای شدید ناشی از شغل قرار می گیرد و ناشنوایی پیری از دیگر انواع ناشنوایی است.

انسان از راه سخن گفتن با سایر افراد جامعه ارتباط برقرار می کند و به زندگی اجتماعی خود ادامه می دهد. ناشنوایان نیز که همانند سایر انسانها نیازمند زندگی اجتماعی هستند و می کوشند با زبان اشاره با دیگران ارتباط برقرار کنند.

قانون مدنی کشور ایران در 1307 هجری خورشیدی زبان اشاره را به عنوان وسیله‏ای برای ارتباط انسان های ناشنوا با یکدیگر و دیگران به رسمیت شناخت.

زبان اشاره از زمان بقراط حکیم برای ناشنوایان مرسوم بوده است، جبار باغچه بان نخستین کسی است که با تلاش های فراوان خود سعی داشت این زبان را به ایرانیان معرفی کند. او معلمی بود که برای دستیابی به این هدف خود کودکستان ناشنوایان را با نام باغچه اطفال در تبریز بنیان نهاد.

باغچه‏بان آموزش شنیداری و دیداری را به دستگاه آموزش کشور وارد کرد و تلاش و کوشش فراوانی را برای آموزش و تربیت کودکان ناشنوا به کار گرفت. روش شفاهی در تعلیم ناشنوایان، اختراع گوشی استخوانی یا تلفن گنگ، کشف خواص صوت ها و تقسیم بندی آنها و تهیه ی وسایل مختلف بصری برای تدریس ناشنوایان از کشفیات این معلم تلاشگر است. او روش آموزش الفبای دستی و روش ترکیبی را برای آموزش ناشنوایان اختراع کرد.

پژوهش ها نشان داده است اگر کم شنوایی یا ناشنوایی پیش از 6 ماهگی تشخیص داده شود، امکان درمان آن بسیار بالا است و قابلیت ها و توانایی های فرد در یادگیری زبان و گفتار به کودکان عادی بسیار نزدیک خواهد شد.

پیشرفت های پزشکی، در زمان حاضر امکان درمان را بسیار افزایش داده اما هر چه سن تشخیص ناشنوایی یا کم شنوایی افزایش پیدا کند نتیجه ی درمان محدودتر خواهد بود.

هفته ی آخر سپتامبر به مناسبت سالروز درگذشت دکتر شرایر نخستین رییس ناشنوای، فدراسیون ناشنوایان و دانشگاه گالوت به عنوان هفته ی جهانی ناشنوایان نام گذاری شده است. هرساله در سی ام سپتامبر جشنی برای ناشنوایان برگزار می شود که این جشن نخستین بار در 1958 میلادی از طرف کنگره جهانی ناشنوایان (WFD) برگزار شد. فدراسیون جهانی ناشنوایان در 2014 میلادی شعار «تقویت تفاوت های انسانی» را برای این روز انتخاب کرده است.

به مناسبت روز جهانی ناشنوایان، پژوهشگر گروه اطلاع رسانی ایرنا با ایمان سورانی عضو هیات مدیره ی انجمن جوانان ناشنوای «مهر سخن» به گفت و گو پرداخته است.

سورانی با بیان اینکه ناشنوایان می توانند به راحتی با جامعه ارتباط برقرار کرده و زندگی عادی داشته باشند، گفت: آنان با داشتن سرعت، دقت و استفاده از مهارت لازم می توانند لب خوانی را فرا گرفته و به آسانی با مردم ارتباط برقرار کنند. برخی از آنان با دانش آموزان عادی در کلاس های آموزشی از جمله زبان انگلیسی به فراگیری علوم مختلف می پردازند و مدارک دانشگاهی بالایی کسب می کنند.

عضو هیات مدیره ی انجمن جوانان ناشنوای مهر سخن، با بیان اینکه برخوردها و واکنش های جامعه با کودکان ناشنوا در رشد عاطفی، تحصیل و سازگاری اجتماعی آنان تاثیر می گذارد، خاطر نشان کرد: خانواده و جامعه باید با شناخت این افراد بتوانند با آنان ارتباط مناسبی برقرار کرده و برای پرورش استعدادهایشان به آنان کمک کنند.

وی در ادامه بیان کرد: در برخی موارد مردم عادی برای ارتباط با دوستان یا اعضای ناشنوای خانواده ی خود به این انجمن مراجعه می کنند تا با حضور در کلاس های ارتباط با ناشنوایان از جمله زبان اشاره و لب خوانی روش درست برقراری رابطه با آنان را فرا بگیرند اما در بسیاری موارد مشاهده می شود که برخی افراد جامعه با دید خاصی به ناشنوایان خیره می شوند و این امر از نگاه آنان پنهان نمی ماند.

سورانی افزود: این گونه برخوردها بسیار نامناسب بوده و آسیب هایی از جمله افسردگی و گریزان شدن ناشنوایان از جامعه را در پی خواهد داشت.

وی از مسوولان و رسانه های مختلف خواست با فرهنگ سازی لازم جامعه را با توانایی های این افراد آشنا سازند تا مردم با دید دیگری مانند معلول یا ناتوان بودن به این افراد نگاه نکنند.

این عضو هیات مدیره ی انجمن جوانان ناشنوای مهر سخن با اشاره به برگزاری مراسم جشنی به وسیله ی این انجمن در روز جهانی ناشنوایان، گفت: این آیین هر ساله به صورت مردمی برگزار می شود و در این انجمن دوره های آموزشی مختلفی برای ناشنوایان در نظر گرفته شده است که در تمامی این دوره ها بر فرهنگ و علم تاکید فراوانی می شود.

سورانی در پایان درباره ی اشتغال ناشنوایان یادآور شد: برپایه بخشنامه های مختلف قرار شده بود که دولت سهم مشخصی را به استخدام اینگونه افراد اختصاص دهد که این امر تاکنون درباره ی ناشنوایان محقق نشده است. کارفرمایان بخش خصوصی نیز به دلیل اینکه فرهنگسازی لازم برای شناسایی توانایی های ناشنوایان در جامعه انجام نشده است از بکارگیری این افراد در شغل های مختلف خودداری می کنند.

وی تاکید کرد: این افراد نیازمند کمک نیستند بلکه نیازمند توجه و نگاه مسوولان هستند تا بتوانند با اشتغال و فعالیت در جامعه همانند مردم عادی به زندگی خود ادامه دهند.

منبع: ایرنا