شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

پای درد دل معلولان در کنار مسوولان در یک روز مفرح توچالی!
معلولان و مشکلات بی پایان

جمعه 4 اردیبهشت ماه است و افراد دارای معلولیت قصد دارند ساعت 4 بعدازظهر در محل بام تهران، توچال حضور یابند. مسوولان هم می‌آیند.عنوان برنامه «جشنواره ورزشی، خانوادگی توانمندی‌های توان یاب» است که به همت مجتمع آموزشی، نیکوکاری رعد و همکاری انجمن های فعال در حوزه افراد دارای معلولیت برگزار می شود.

مجید انتظاری؛ هوا کمی سرد است اما افراد دارای معلولیت کم کم با هر نوع و درصدی، خود را به ایستگاه اول می رسانند.
در این مراسم دکتر علی ربیعی، وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی، دکتر محمود گودرزی وزیر ورزش و جوانان، محمودخسروی وفا رییس فدراسیون جانبازان و معلولان، علیرضا محجوب و خضری، نمایندگان مجلس شورای اسلامی شرکت کرده اند. برنامه ای شاد و جذاب با حضور مسئولان متولی امور معلولان در حال شکل گیری است.
بر خلاف همه برنامه هایی از این دست، مسئولان قبل از رفتن به جمع رسمی حاضران به میان ورزشکاران و افراد معلول می روند و با آنها صحبت می کنند.
ساعت 5 حاضران در توچال نسبت به ازدحام افراد دارای معلولیت متعجب می شوند. من به عنوان خبرنگار از دو جنبه ی تفریحی و شغلی به مراسم نگاه می کنم و برای تهیه گزارش و مصاحبه با افراد دارای معلولیت آماده می شوم.
حمید 40 ساله که دارای معلولیت فلج اطفال است و بر روی ویلچر نشسته به همراه همسرش منصوره که او نیز از ویلچر استفاده می کند در این گردهمایی حضور یافته اند.
لبخند حمید نشان داد که از برنامه راضی است. او گفت: ما در این جا ضمن تفریح و ورزش فرصت یافتیم تا دوستان و همنوعانمان را از نزدیک ببینیم. حمید بیان کرد: انتظارم از مسوولین این است که به مشکلات تفریحی و ورزشی معلولان دقت کنند. همچنین خانواده‌ها دیدگاهشان را نسبت به معلولان اصلاح کنند و به خواسته‌های آنها اهمیت بدهند. حضور خانواده‌ها در چنین مراسمهایی باعث می‌شود تا توانایی‌های افراد دارای معلولیت را ببینند و با محدودیت‌ها و البته توانمندی این افراد بیشتر آشنا شوند. بسیاری از افراد دارای معلولیت در کارهای هنری و علمی زمینه‌های خوبی دارند که توجه بیشتر باعث تشویق آنها می‌شود.
منصوره همسر حمید هم گفت: مراسم خیلی موثر و مفید بود. افراد دارای معلولیت به دلیل مناسب نبودن اماکن و معابر،کمتر امکان خروج از منزل را دارند. به همین دلیل چنین مراسمهایی به ارتقای روحیه آنها کمک می کند. ما با هم در اینجا گفتوگو می کنیم و از مشکلات یکدیگر مطلع می شویم. حضور مسوولان هم در کنار افراد دارای معلولیت دلگرم کننده است.
در بین افراد شرکت کننده در گردهمایی، حضور یک دختر بچه 7 ساله که از دو عصا استفاده می‌کند جالب توجه بود. نرگس کوچولو به همراه مادرش در این مراسم حضور یافته. با مادر نرگس گفت وگو کردم. او اظهار کرد: نرگس عاشق چنین تفریحاتی است. به همین دلیل غالبا در این مراسمها حضور می یابیم. مادر نرگس در عین حال کمی دلمشغولی داشت و از برخورد بعضی کارمندان بهزیستی گله مند بود. او بیان کرد: بعضی کارمندان بهزیستی نگاه جالبی نسبت به اربابان رجوع ندارند و با ادبیات صدقه ای با ما حرف می زنند. رسیدگی ها بسیار کم است. در حال حاضر فاکتور کفشهای طبی نرگس را به اداره بهزیستی بردم ولی پولی ندادند. دفعه قبل هم نصف مبلغ را پرداخت کردند. او ادامه داد: من هفته ای سه روز فرزندم را برای فیزیوتراپی و آب درمانی می برم که از محل منزلمان دور است و هر دو خسته می‌شویم. کاش جایی نزدیک خانه مان یک مرکز آب درمانی رایگان مخصوص معلولان احداث کنند. در مدرسه نیز امکانات خاصی در اختیار فرزندم قرار نمی دهند. خودم بچه را بغل می کنم و به سرویس بهداشتی می برم. ضمنا دست فرزندم کمی کند است ولی معلمش کمتر در این خصوص او را درک می کند.
پس از آن با جوانی که دو عصا دارد صحبت کردم. محسن 30 ساله و داری معلولیت فلج اطفال است.او اظهار کرد به عنوان کارآفرین نمونه سازمان بهزیستی در فستیوال 2009 مسقط حضور یافته، ه‌چنین مربی معرق و پیکرتراشی است و در کارگاهش برای پنج نفر از معلولان شغل ایجاد کرده است. محسن گفت: از برنامه امروز لذت بردم. من معمولا دوستانم را کم می‌بینیم و این برنامه ها فرصت مغتنمی برای تجدید دیدارهاست. حضور مسوولان در برنامه های مخصوص معلولان باعث می شود آنها مشکلات افراد دارای معلولیت را از نزدیک ببینند. اما انتظار این است که وعده های مسوولان محقق شود. پیگیری ارگانهای ترتیب دهنده چنین برنامه هایی برای تحقق وعده ها نیز ضروری است. محسن پیشنهاد می‌کند اگر مسوولان می‌خواهند درد ما را بدانند یک روز بر روی ویلچر بنشینند تا از وضعیت مناسب سازی شهر تهران مطلع شوند. غالب مناطق تهران بخصوص مناطق جنوب شهر از نظر مناسب‌سازی، غیراستاندارد هستند.
در ادامه با مریم، دختری 35 ساله که دچار معلولیت ضایعه نخایی است به گفت وگو نشستم.
او تصریح کرد: هوا کمی سرد است ولی برنامه مفرح و جالب است.از مسوولان خیریه رعد که این برنامه را ترتیب دادند تشکر می‌کنم. پیشنهاد می کنم مراکز تفریحی و ورزشی برای معلولین در شهر ایجاد کنند. مریم بیان کرد: من به دلیل مشکل کلیه باید یک ویلچر ایستا و برقی تهیه کنم اما توان مالی لازم برای خرید آن را ندارم. پیشنهادم این است که مسوولان وام‌هایی برای خرید وسایل کمک توانبخشی در اختیار معلولان قرار دهند.
آزاده 29 ساله اما کمی ناراحت بود. او که بر روی ویلچر نشسته بود گفت: هوا سرد است و مراسم از هیجان کافی برخوردار نیست. غالبا چنین برنامه‌هایی با هزینه‌ی کم ترتیب داده می‌شود برای اینکه نشان دهند کاری صورت داده اند. به اعتقاد من وقتی معلولان را به چنین مراسمهایی می‌آورند باید برنامه‌های شادتری بگذارند. متاسفانه برخی مسوولان در برنامه‌های معلولان دعوت می‌شوند، شعارهایی می‌دهند که محقق نمی‌شود. آزاده گفت لطفا حرفهایم را سانسور نکنید. گفتم چشم. سپس لبخند زد و گفت: با همه این حرفها چنین برنامه‌هایی فرصت مغتنمی برای افزایش روحیه بچه‌ها (افراد دارای معلولیت) است. در خیلی موارد بچه‌ها نمی‌توانند به دلیل مشکلات عبور و مرور به منازل هم بروند که این برنامه‌ها باعث می‌شود همدیگر را ببینند و از حال همدیگر مطلع شوند.
در ادامه به سراغ جوان 36 ساله ای رفتم که بر روی ویلچر نشسته بود. امیر دارای معلولیت ضایعه نخایی است.
او بیان کرد: من تا چند سال پیش تندرست بودم و بر اثر حادثه دچار معلولیت شدم. برنامه امروز خوب بود. خیلی دوست دارم که این اتفاق بیشتر بیفتد. این همایش‌ها باعث می‌شود معلولان در جامعه دیده شوند. الان در اغلب برنامه‌های تلویزیونی طوری القا می‌کنند که انگار هیچ معلولی در جامعه وجود ندارد. معلولان هیچ جایگاهی در رسانه‌ها ندارند. به همین دلیل وقتی مردم در چنین مراسمهایی معلولان را از نزدیک می بینند شگفت زده می شوند. امیر تصریح کرد: ما یک اجتماع کوچک هستیم که این مراسم باعث می‌شود همدیگر را ببینیم، از احوال یکدیگر باخبر شویم و از تجارب هم استفاده کنیم. او در پایان گفت: ما همچون شهروندان عادی مالیات می دهیم ولی از اولیه‌ترین نیازها محروم هستیم. اداره مالیات از من مبلغ سنگینی می‌گیرد اما برای پرداخت آن نمی‌توانم از پله‌های آن اداره بالا بروم که به آنها بگویم توان پرداخت دارم یا ندارم. جالب است در جایی که بیشترین پول را از من می گیرند اجازه ورود ندارم. امیر درخصوص مشکلات ورزشی معلولان اظهار کرد: الان ورزشگاه قمر بنی هاشم را در شهرری برای معلولان ساخته اند که فاصله ی آن دور است. گرفتن سرویس هم برای خودش داستانی است. ساعت 5 صبح باید بیدار شویم و زنگ بزنیم. اگر 5 بشود 5:10 دقیقه احتمال این‌که نوبت پر شود زیاد است. امیر در پایان گفت: انتظار دارم حداقل بعضی از پارک‌ها را در نقاط مختلف برای معلولین احداث کنند تا مردم با دیدن آنها بدانند معلولان از کره مریخ نیامده‌اند!
سامانه حمل و نقل جانبازان و معلولان شهرداری تهران نیز با در اختیار قرار دادن خودروهای ویژه تردد افراد دارای معلولیت، رفت و آمد شرکت کنندگان را تسهیل کرده بود. اجرای برنامه های شاد فرهنگی و هنری با حضور هنرمندان، برگزاری مسابقات مختلف ورزشی و اهدای جوایز به برگزیدگان از جمله برنامه های این جشنواره بود.

منبع: تجارت آنلاین