شمعدانی | پایگاه اینترنتی معلولان ایران

آینده ای که تباه می شود - آتوسا آزرم

کودکان بسیاری که ناخواسته با معلولیت جسمی و یا ذهنی به دنیا آمده و نام دانش آموز استثنایی را یدک می کشند، به رغم اینکه می توانند عضو مفیدی در جامعه باشند بدلیل برخی اهمال کاری ها در کنار خیابان ها زندگی خود را تباه می کنند.
دانش آموز استثنایی از نظر آموزشی به فردی اطلاق می شود که از نظر شناختی ، هوشی ، جسمی (حسی ، حرکتی )، عاطفی و یا اجتماعی تفاوت قابل ملاحظه ای با افراد همسن خود داشته و این تفاوت به حدی باشد که برخورداری آنان از آموزش و پرورش ، مستلزم تغییراتی متناسب با ویژگی های این دانش آموزان در برنامه ها، محتوا، روش ها، مواد و فضای آموزشی عادی و ارایه خدمات آموزشی و توانبخشی ویژه به آنان باشد.

دانش آموزان استثنایی هم اکنون در گروه نابینا و نیمه بینا، ناشنوا و نیمه شنوا، کم توان ذهنی ، اختلالات رفتاری، چند معلولیتی، معلولیت جسمی و حرکتی و ناتوانی های یادگیری تقسیم شده اند که در مراکز آموزش استثنایی، آموزش هایی را فرا می گیرند.

تحصیل برخی از گروه های دانش آموزان استثنایی در مقطعی مشخص به اتمام می رسد و این افراد راهی به دانشگاه ها و اشتغال پایدار و مناسب پیش روی خود نمی بینند.

در میان دانش آموزان استثنایی، گروه نابینا و نیمه بینا و ناشنوا و کم شنوا شانس بهتری در جامعه دارند و دسترسی آنها به دانشگاه ها و اشتغال در ادارات دولتی و موسسات خصوصی و کارخانه ها آسانتر است و این افراد از خدمات عمومی مانند کتابخانه، ناوگان حمل و نقل درون شهری و مراکز و اماکن تفریحی راحت تر استفاده می کنند.

حتی دانش آموزان نابینا و ناشنوا در مقایسه با سایر دانش آموزان استثنایی اگر بخت رفتن به دانشگاه و ادامه تحصیل را نداشته باشند از عهده کارهای جسمی خود برمی آیند و می توانند همنوع و شریک زندگی خود را پیدا کنند و تشکیل خانواده بدهند ولی دانش آموزانی که دچار اختلالات حرکتی و ذهنی هستند، در حال حاضر هیچ شانسی برای ازدواج و اشتغال ندارند و آینده تعداد زیادی از آنها در خیابان ها با دستفروشی تباه می شود.

کم نیستند دانش آموزانی که روزی در مدارس استثنایی درس می خواندند و پس از گذراندن مقطع حرفه آموزی(دبیرستان) در کنار خیابان بساط دستفروشی پهن کرده اند و با فروش دستمال کاغذی، میوه و تره بار و یا سیم ظرفشویی کسب درآمد می کنند.

برخی دیگر از این دانش آموزان که در خانواده ای بدون توان مالی متولد شده اند، با داشتن اختلالات ذهنی، نگاه معصوم خود را متوجه زباله ها کرده اند و با زباله گردی امرار معاش می کنند.

براساس گزارش هایی که در رسانه ها منتشر می شود در میان هیاهوی بازار کم نیستند از خدا بی خبرهایی که با سوء استفاده از نگاه معصوم و نادان این کودکان یا کار اضافی بر آنها تحمیل و یا آنها را وارد معاملات کثیفی مانند حمل و نقل مواد مخدر می کنند.

هرچند که در مدارس مهارت های حرفه ای(دبیرستان استثنایی) برخی مشاغل از جمله خیاطی، رنگ کاری، نجاری، آشپزی و ... به این دانش آموزان آموزش داده می شود ولی سطح این آموزش ها به حدی نیست که از این افراد، فردی ماهر و حرفه ای بسازد.

این دانش آموزان باید وارد بازار کار شوند و حرفه مورد نظر خود را به صورت تجربی فرا بگیرند ولی به دلیل نامناسب بودن دیدگاه جامعه نسبت به این قشر، اعتماد لازم در بازار کار به این افراد وجود ندارد.

تکلیف آینده این دانش آموزان که نمی توانند تشکیل خانواده و ادامه تحصیل دهند و شغل خوب و درآمدزایی داشته باشند، چه می شود؟!

باید تا آخر عمر در کنار خیابان بساط کنند تا سر بار خانواده های خود نشوند؟!

* خبرنگار ایرنا دفتر بروجرد

منبع: ایرنا